ΔIΑΔΙΚΑΣΙΑ
ΤΑΚΤIΚΗ
Αριθμός : 683/2018
ΤΟ ΕIΡΗΝΟΔΙΚΕIΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τον Ειρηνοδίκη ……………………., που ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Ειρηνοδικείου και από τη Γραμματέα………………….
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δηµόσια στο ακροατήριό του στις 28 Φεβρουαρίου 2018, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ :
ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ : …………………του …………….και της…………., κατοίκου Αδένδρου Θεσσαλονίκης, µε Α.Φ.Μ. :……………, η οποία εκπροσωπήθηκε στη δίκη και
συγκεκριμένα η πληρεξούσια δικηγόρος της …………………..(Α.Μ. :……) προκατέθεσε έγγραφες προτάσεις κατ’ άρθρο 237 παρ.1 εδ.α του Κ.Πολ.Δ. (όπως αντικαταστάθηκε αυτό από το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο παρ.2 του ν.4335/2015) και δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ : ………………………του ………………και της…………, κατοίκου Χαλάστρας Θεσσαλονίκης, με ΑΦΜ. :…………., ο οποίος εκπροσωπήθηκε στη δίκη και συγκεκριμένα η πληρεξούσια δικηγόρος του Δήμητρα Σκιώτη (Α.Μ. : 9816) προκατέθεσε έγγραφες προτάσεις κατ άρθρο 237 παρά εδ.α’ του Κ.Πολ.Δ. (όπως αντικαταστάθηκε αυτό από το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο τιαρ.2 του ν.4335/2015) και δεν παραστάθηκε στο ακροατήριο.
Η ενάγουσα ζητά να γίνει δεκτή η από 22.03.2017 αγωγή της, η οποία κατατέθηκε στη Γραμματεία του παρόντος Δικαστηρίου με αριθμό κατάθεσης δικογράφου 502/22.06.2017
και προσδιορίστηκε να συζητηθεί, σύμφωνα με τα οριζόµενα στη διάταξη της παρ. 4 του άρθρου 237 του Κ.Πολ.Δ. (όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο δεύτερο πα. 2 του Ν. 4335/2015), κατά τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης, οπότε και γράφτηκε στο πινάκιο.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
-Ι-. Κατά τη διάταξη του άρθρου 216 παρ, 1 του Κ.Πολ.Δ., το δικόγραφο τας αγωγής, πρέπει να περιέχει σαφή έκθεση των γεγονότων, τα οποία θεμελιώνουν κατά νόμο την αγωγή και δικαιολογούν την άσκηση αυτής από τον ενάγοντα κατά του εναγόμενου, ακριβή περιγραφή του αντικειμένου της διαφοράς και ορισµένο αίτημα. Με τη διάταξη αυτή καθορίζονται ως απαραίτητα στοιχεία για το δικόγραφο της αγωγής : η ιστορική βάση της αγωγής, η θεμελίωση της ενεργητικής και παθητικής νοµιμοποίησης των διαδίκων, η δήλωση του εννόμου συμφέροντος για την άσκηση της αγωγής, η ακριβής περιγραφή του επιδίκου αντικειμένου κατά τρόπο σαφή, ορισµένο και ευσύνοπττο, καθώς και τα στοιχεία που θεμελιώνουν την αρμοδιότητα του δικαστηρίου. Σύμφωνα με το ισχύον δίκαιο, πρέπει το δικόγραφο της αγωγής να αναφέρει απαραίτητα τον τρόπο γένεσης του επιδίκου δικαιώματος, δηλαδή να αναφέρει ο ενάγων όλα τα πραγµατικά γεγονότα, τα οποία µπορούν με κάθε νομική υπαγωγή να παραγάγουν το επίδικο δικαίωμα του, καθώς και τα στοιχεία που δικαιολογούν την άσκηση της αγωγής από τον ενάγοντα κατά του εναγόμενου, αφού ο ενάγων φέρει το βάρος για την επίκληση μόνο της ιστορικής αιτίας, την δε κατάλληλη νοµική αιτία την αναζητεί ο δικαστής αυτεπαγγέλτως. Εάν το δικόγραφο της αγωγής δεν περιέχει ιστορική αιτία την αναζητεί ο δικαστής αυτεπαγγέλτως. Εάν το δικόγραφο της αγωγής δεν περιέχει ιστορική βάση ή περιέχει ανεπαρκή πραγµατικά γεγονότα, τα οποία δεν καλύπτουν όλες τις κατά νόμο προϋποθέσεις για τη γένεση του επίδικου δικαιώµατος, τότε το δικόγραφο πάσχει από αοριστία κατά τρόπο μη δεκτικό θεραπείας (πρακτικά Αναθεωρητικής Επιτροπής Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, σελ.78). Η αοριστία αυτή του δικογράφου της αγωγής, δεν μπορεί να θεραπευθεί ούτε με τις προτάσεις, ούτε με παραπομπή σε αλλά έγγραφα, αλλά ούτε και από την εκτίμηση των αποδείξεων. Η αοριστία της αγωγής επάγεται απαράδεκτο αυτής, με συνέπεια την απόρριψη της, επειδή δε η απόρριψη γίνεται για λόγους τυπικούς, συγχωρείται η εκ νέου άσκηση αυτής, χωρίς βεβαίως την υπάρχουσα αοριστία (Κ. Μπέη- Τα κατ’ άρθρο 216 Κ.Πολ.Δ. στοιχεία του δικογράφου της αγωγής- Δ3/356, Α.Π.365/2ΟΟΟ ΕλλΔνη41/1301, Α,Π.467/20ΟΟ ΕλλΔνη41/1571 και Δ1323/1065, Α.Π.915/1988 ΝοΒ.29/296, ΕφΑΘ.137/1988 ΕλλΔνη30/629).
-II-. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1041, 1045, 1.118, 1120, 1121, 1132 παρ.1εδ.α΄, 1193, 1197, 1198, 1710, 1712 και 1846 του ΑΚ. και 947 παρ.1 εδ.α΄ του Κ.Πολ…Δ., συνάγονται τα ακόλουθα : Πάνω σε ακίνητο µπορεί να αποκτηθεί εμπράγματο δικαίωμα υπέρ του εκάστοτε κυρίου άλλου ακινήτου, που να του παρέχει κάποια ωφέλεια, ονομάζεται δε το δικαίωμα τούτο πραγματική δουλεία. Πραγματική δουλεία είναι, πλην άλλων, η δουλεία οδού. Οι πραγματικές δουλείες συνιστώνται με δικαιοπραξία ή µε χρησικτησία. Οι διατάξεις για την μεταβίβαση ακινήτων με συμφωνία και για την χρησικτησία ακινήτων εφαρμόζονται αναλόγως και στη σύσταση των πραγματικών δουλειών. Για τη σύσταση πραγματικής δουλείας με τακτική χρησικτησία απαιτείται να έχει ο κύριος του δεσπόζοντος ακινήτου, ή άλλος επ’ ονόματι εκείνου, στην νομή του, δηλαδή στην κατοχή του με διάνοια δικαιούχου της αντίστοιχης πραγματικής δουλείας, µε καλή πίστη και µε νόµιμο ή νομιζόμενο τίτλο, το μη εξαιρούμενο της τακτικής χρησικτησίας με ειδική διάταξη, δουλεύον ακίνητο για μια συνεχή δεκαετία. Αν βάση της σύστασης της δουλείας αποτέλεσε διαθήκη ή γενικότερα δικαιοπραξία και δεν τηρήθηκε ο συμβολαιογραφικός ή άλλος τύπος ή δεν έλαβε χώρα μεταγραφή, δεν υπάρχει ούτε νόμιµος, ούτε νομιζόµενος τίτλος για τακτική χρησικτησία και έτσι η με αυτό τον τρόπο (της τακτικής χρησικτησίας) σύσταση της δουλείας αποκλείεται (βλ. Γ. Μπαλή- ΕμπρΔ έκδ.γ’- παρ.66 και 142 στοιχ.γ -σελ.175 και 325, πρβλ. Α.Π.1749/1987, όπου ανωτέρω). Για τη σύσταση πραγματικής δουλείας ειδικά δε τέτοιας θετικής, λόγου χάριν δουλείας οδού, µε έκτακτη χρησικτησία απαιτείται να έχει ο κύριος του δεσπόζοντος ακινήτου ή άλλος επ’ ονόµατι εκείνου, στη νομή του, δηλαδή στην κατοχή του με διάνοια δικαιούχου και αντίστοιχης πραγματικής δουλείας, το µη εξαιρούμενο της έκτακτης χρησικτησίας με ειδική διάταξη, δουλεύον ακίνητο για μια συνεχή εικοσαετία (βλ. Γ.ΜΠαλή- ΕμπρΔ.- όπου ανωτέρω- παρ. 143 σελ.325 επ).
-III- Κατ’ άρθρο 1012 του Α.Κ., αν κινητό στερείται την αναγκαία δίοδο προς το δρόμο, έχει δικαίωμα ο κύριος του να απαιτήσει δίοδο από τους γείτονες έναντι ανάλογης αποζημίωσης και, κατ’ άρθρο 1013 του ίδιου Κώδικα, η κατεύθυνση της διόδου και η έκταση του δικαιώματος για τη χρήση της, καθώς και η αποζημίωση που πρέπει να καταβληθεί, καθαρίζονται µε δικαστική απόφαση. Με τις διατάξεις αυτές καθορίζονται οι προϋποθέσεις με βάση τις οποίες ο κύριος περίκλειστου ακινήτου δύναται να απαιτήσει από τους γείτονες παροχή διόδου προς το δρόµο. Ειδικότερα, από το συνδυασμό των ως άνω διατάξεων προκύπτει ότι, ο ενάγων κύριος αδιέξοδου ακινήτου αρκεί να εκθέτει στην αγωγή του περί παροχής διόδου ότι κατάλληλη κατά την άποψή του δίοδος είναι η προτεινόµενη ενδιαµέσως του κτήµατος του ενογόμενου, στον τελευταίο δε εναπόκειται να ισχυρισθεί και να αποδείξει προς απόκρουση της αγωγής ότι, είναι δυνατή η παροχή άλλης διόδου προσφορότερης και λιγότερο επιζήμιας (Α.Π.1194,/2012 στην Τ.Ν.Π. / ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της υπό κρίση αγωγής, η ενάγουσα εκθέτει συνοπτικά ότι, έχει την κυριότητα ενός οικοπέδου έκτασης 107,30τμ., με οικία επί αυτού, εντός του οικισμού Χαλάστρας Θεσσαλονίκης, το όριο και τον τρόπο κτήσης του οποίου αναφέρει. Ότι, απέκτησε την κυριότητα του ακινήτου αυτού δυνάμει του με αριθμό 7.937/2007 συμβολαίου, με το οποίο της παραχωρήθηκε κατά ψιλή κυριότητα με γονική παροχή από τον πατέρα της και κατά την επικαρπία με δωρεά από τον εναγόµενο- αδερφό της. Ότι, ο εναγόµενος- αδερφός της έχει την κυριότητα του ένα όµορο οικόπεδο στην ίδια περιοχή, του οποίου τα όρια αναφέρει. Ότι, τα δύο αυτό οικόπεδα αποτελούσαν ένα οικόπεδο ενιαίο, ιδιοκτησίας του πατέρα των διαδίκων, ο οποίος όσο ζούσε κατοικούσε στη νυν ιδιοκτησία της ενάγουσας και χρησιμοποιούσε δίοδο από το οικόπεδο του εναγομένου, περιγράφεται δε η δίοδος αυτή με παραπομπή στη συνημµένη στο δικόνροφο της αγωγής “κάτοψη ισογείου” του πολιτικού µηχανικού……………………. Ότι, μέχρι το θάνατο του πατέρα τους, η ενάγουσα χρησιμοποιούσε, έπειτα από προφορική συµφωνία, αυτή τη δίοδο αλλά αμέσως μετά το θάνατο του πατέρα τους (24.10.2015) ο εναγόμενος δημιούργησε επεισόδιο και απαγόρευσε τη χρήση της διόδου, καθιστώντας έτσι περίκλειστο το ακίνητο της ενάγουσας. Με το ιστορικό αυτό, η ενάγουσα ζητά : α) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος αζημίως να επιτρέψει την είσοδό της στην ιδιοκτησία της και να της παραχωρήσει από το ακίνητο του τη δίοδο των 83,45τμ. που περιγράφει με παραπομπή στην ως άνω κάτοψη ισογείου. β) Άλλως, επικουρικά, ζητεί να καθοριστεί η αποζημίωση για τη δίοδο στο ποσό των 250 ευρώ, χωρίς να γίνεται καμιά αναφορά στην αξία του οικοπέδου και με βάση ποιους υπολογισµούς προκύπτει το ποσό των 250 ευρώ. γ) Ζητά ακόμη, να ανέχεται ο εναγόμενος τη χρήση της παραπάνω διόδου, δ) να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και ε) να καταδικασθεί ο εναγόμενος στη δικαστική δαπάνη της.
Η υπό κρίση αγωγή, εισάγεται αρμόδια και παραδεκτά προς συζήτηση, κατά την τακτική διαδικασία, μετά : α) την εμπρόθεσμη και νομότυπη κλήτευση του εναγόμενου με την επίδοση σε αυτόν αντιγράφου της αγωγής με την πράξη ορισμού δικασίµου, β) την τήρηση των προβλεπόµενων προθεσμιών για την κατάθεση προτάσεων και αποδεικτικών του άρθρου 237 του Κ.Πολ.Δ. (όπως αυτό αντικαταστάθηκε από το άρθρο), άρθρο δεύτερο, παράγραφος 2 του ν.4335/2015- Φ.Ε.Κ. Α΄87/23-07- 2015, με έναρξη ισχύος την 01-01-2016, κατ’ άρθρο 1, άρθρο ένατο παράγραφος 4 του ν.4335/2015), γ) την προσκόμιση της από 25.10.2017 εξουσιοδότησης, με την οποία δόθηκε εντολή εκπροσώπησης από την ενάγουσα προς την πληρεξούσιο δικηγόρο της, εισάγεται δε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, αρμοδίως καθ’ ύλη και κατά τόπο (άρθρο 14 παρ. 1α και 29 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την προκειµένη τακτική διαδικασία. Πλην όμως, η αγωγή, με το παραπάνω περιεχόμενο είναι αόριστη.
Συγκεκριμένα, όπως προαναφέρεται στη μείζονα νομική σκέψη από στοιχείο –ΙΙ- στην αρχή της παρούσας, πάνω σε ακίνητα μπορεί να αποκτηθεί εμπράγματο δικαίωμα υπέρ του εκάστοτε κυρίου άλλου ακινήτου, που να του παρέχει κάποια ωφέλεια, ονοµάζεται δε το δικαίωµα τούτο πραγµατική δουλεία. Πραγµατική δουλεία είναι, πλην άλλων, η δουλεία οδού. Οι πραγματικές δουλείες συνιστώνται με δικαιοπραξία ή με χρησικτησία. Οι διατάξεις για τη μεταβίβαση ακινήτων με συµφωνία και για την χρησικτησία ακινήτων εφαρμόζονται αναλόγως και στη σύσταση των πραγματικών δουλειών. Ακόµη, όπως προαναφέρεται στη µείζονα νοµική σκέψη υπό στοιχείο -ΙΙΙ- στην αρχή της παρούσας, αν ακίνητο στερείται την αναγκαία δίοδο προς το δρόμο, έχει δικαίωμα ο κύριος του να απαιτήσει δίοδο από τους γείτονες έναντι ανάλογης αποζημίωσης. Πρόκειται δηλαδή για δύο διαφορετικές περιπτώσεις και σε περίπτωση επίκλησης δικαιώματος πραγματικής δουλείας διόδου ασκείται η αγωγή ομολογήσεως δουλείας διόδου ενώ σε περίπτωση περίκλειστου ακινήτου που δεν έχει δικαίωμα δουλείας διόδου ασκείται η αγωγή παροχής
διόδου. Τα αναφερόμενα στην αγωγή είναι ασαφή και αντικρουόμενα σε τέτοιο βαθμό που το Δικαστήριο δεν μπορεί να δεχτεί, ούτε κατ’ εκτίμηση του δικογράφου της αγωγής, ότι, πρόκειται για αγωγή δουλείας διόδου και ότι επικουρικά ασκείται και αγωγή παροχής διόδου. Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση, η ενάγουσα στο ιστορικό της αγωγής αναφέρει ότι, έχει δικαίωμα χρήσης διόδου, χωρίς να αναφέρει κάποιο από τους νόμιµους τρόπους κτήσης του δικαιώματος (πρωτότυπο ή παράγωγο) και ζητά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο αιτητικό : «να υποχρεωθεί ο εναγόμενος “αζημίως” να επιτρέψει την είσοδό μου στην ιδιοκτησία του…». Ακολούθως, στο αιτητικό αναφέρει : «Άλλως και επικουρικά να καθοριστεί αποζημίωση που καθορίζει την αξία της διόδου στο ποσό των 250€) ευρώ». Με τα ασαφή και αντικρουόμενα που αναφέρονται στην αγωγή, το Δικαστήριο αδυνατεί και να εκτιμήσει τους ισχυρισμούς και το αίτημα της ενάγουσας. Αν εκτιµηθεί από το Δικαστήριο ως αγωγή αναγνώρισης δουλείας διόδου, πάσχει από αοριστία λόγω µη σαφούς περιγραφής του τρόπου κτήσης αυτής. Αν εκτιμηθεί ως αγωγή παροχής διόδου, όπως μάλιστα τιτλοφορείται στην αρχή του δικογράφου η αγωγή, τότε, όλο σχεδόν το παρατιθέμενο ιστορικό της αγωγής αφορά γεγονότα και ισχυρισμούς απόκτησης δουλείας διόδου, µόνο επικουρικά ζητείται παραχώρηση διόδου με καταβολή αποζημίωσης και υπάρχει και στην περίπτωση αυτή αοριστία : 1ον ) στην περιγραφή της διόδου και της περιοχής που βρίσκονται τα ακίνητα, η οποία δίοδος περιγράφεται με παραποµπή σε τοπογραφικό σχεδιάγραµμα “κάτοψης ισογείου” και όχι σε τοπογραφικό των επίδικων ακινήτων και της περιοχής, όπου να εμφαίνονται σαφώς τα δύο ακίνητα των διαδίκων, η δίοδος, ο κοινόχρηστος δρόμος στον οποίο καταλήγει η δίοδος αλλά και τα γειτονικά ακίνητα και κοινόχρηστοι δρόμοι, 2ον ) Ακόμη, αοριστία υφίσταται και ως προς το ποσό της καταβολής της αποζημίωσης για την παραχώρηση διόδου καθώς αναφέρεται µόνο το ποσό των 250 ευρώ χωρίς να αναφέρεται ποια δεδομένα χρησιμοποιήθηκαν και ποιοι υπολογισμοί έγιναν (ποια η αξία του δεσμευόμενου ακινήτου, ποια η επιβάρυνση του κλπ.) για να προκύψει αυτό το ποσό.
Η ως άνω αοριστία του δικογράφου της αγωγής δεν μπορεί να θεραπευθεί ούτε με τις προτάσεις, ούτε με παραποµπή σε άλλα έγγραφα, αλλά ούτε και από την εκτίμηση των αποδείξεων, όπως προαναφέρεται στη μείζονα νομική σκέψη υπό στοιχείο -Ι- στην αρχή της παρούσας. Η αοριστία της υπό κρίση αγωγής, που λαµβάνεται υπόψη και αυτεπαγγέλτως, επάγεται το απαράδεκτο αυτής, µε συνέπεια την απόρριψη της για λόγους τυπικούς. Η δικαστική δαπάνη του εναγόμενου θα επιβληθεί σε βάρος της ενάγουσας (άρθρο 176 του Κ.Πολ.Δ.), μετά από αίτημα που υπεβλήθη με τις προτάσεις του, όπως ορίζεται ειδικά στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αγωγή.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τη δικαστική δαπάνη του εναγόμενου στην ενάγουσα, την οποία ορίζει σε διακόσια (200) ευρώ.
ΚΡΙΘΙΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στη Θεσσαλονίκη, την 12η Ιουνίου 2018, στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση αυτού, κατά την οποία απουσίαζαν οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους.
Ο ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
